ព្យាការីតូចតាចចំណងជើងទូទៅសម្រាប់សៀវភៅអង់គ្លេសទាំង ១២ ក្បាលនេះគឺ«ព្យាការីតូចតាច»។ ចំណងជើងនេះមានដើមកំណើតតាំងពីសម័យ Augustine (ចុងសតវត្សរ៍ទី ៤ នៃគ។ ស។ ) ប៉ុន្តែវាតូចតាចតែនៅក្នុងនោះដែលវាខ្លីជាងការព្យាករណ៍របស់អេសាយយេរេមានិងអេសេគាល (ហៅថា "ហោរាធំ ៗ ") ។ នៅសម័យគម្ពីរសញ្ញាចាស់និងគម្ពីរសញ្ញាចាស់ត្រូវបានគេហៅថា“ ក្រិត្យវិន័យនិងពួកហោរា” ។ ចំណងជើងនេះបានមើលទៅគម្ពីរសញ្ញាចាស់ពីចំណុចនៃការបែងចែករបស់វាប៉ុន្តែវាក៏រួមបញ្ចូលច្បាប់ហោរានិងអ្នកនិពន្ធដែលបង្កើតជាការបែងចែកសៀវភៅ ២៤ ក្បាល។ នៅពេលយើងសិក្សាអំពីពួកហោរាយើងឃើញថាពួកគេទាំងអស់សុទ្ធតែមានធាតុផ្សំដូច ៗ គ្នា៖ (១) ការព្រមានអំពីការវិនិច្ឆ័យដែលជិតមកដល់ដោយសារតែភាពខុសឆ្គងរបស់ប្រជាជាតិ (២) ការពិពណ៌នាអំពីអំពើបាប; (៣) ការពិពណ៌នាអំពីការជំនុំជម្រះដែលនឹងមកដល់ (៤) ការអំពាវនាវ ឲ្យ ប្រែចិត្ត; និង (៤) ការសន្យានៃការរំដោះទៅថ្ងៃក្រោយ។ ប្រសិនបើអ្នកចង់គូសបញ្ជាក់សៀវភៅទំនាយមួយតើអ្នកអាចស្គាល់កន្លែងមួយដែលចាប់ផ្តើមនិងបញ្ចប់ដោយរបៀបណា? ៧២ ពួកគេប្រើរូបមន្តណែនាំឬសន្និដ្ឋានដូចជា“ នេះជាអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូល…” បន្ទាប់មកពួកគេប្រើអ្វីដែលហៅថា“ inclusio” (ពួកគេចាប់ផ្តើម និងបញ្ចប់ផ្នែកដែលមានពាក្យឬឃ្លាតែមួយ) ។ ហើយពួកគេប្រើទម្រង់អក្សរសាស្ត្រទូទៅជាច្រើន៖ ១- សុន្ទរកថាវិនិច្ឆ័យដែលមានពីរផ្នែក៖ (ក) ផ្នែកមួយ - ការចោទប្រកាន់។ (ខ) ផ្នែកទី ២- ការកាត់ក្តី ២. សេចក្តីថ្លែងសេចក្តីទុក្ខវេទនាដូចជាសុន្ទរកថានៃការវិនិច្ឆ័យលើកលែងតែពាក្យនោះចាប់ផ្តើមដោយពាក្យ“ វេទនា…” ការគំរាមកំហែង) ។ (អេម៉ុស ៥: ៤-៦; យ៉ូអែល ២: ១២-១៤) ៤. ការប្រកាសសេចក្តីសង្គ្រោះ - ជាញឹកញាប់សំដៅទៅលើស្ថានភាពដែលគួរអោយសោកស្តាយហើយផ្តោតលើអន្តរាគមន៍សង្គ្រោះរបស់ព្រះអម្ចាស់ (អេម៉ុស ៩: ១១-១២) ៥ ។ «កុំខ្លាចអី» (អេសា ៤១: ៨-១៦) ៦. ការពិពណ៌នាអំពីការសង្គ្រោះ - ជាការពិពណ៌នាមួយដែលជារឿយៗត្រូវបានគេធ្វើឧត្ដមនិងជានិមិត្តរូបនៃពរនាពេលអនាគតរបស់ព្រះចំពោះប្រជាជនរបស់ទ្រង់ (អេម៉ុស ៩:១៣) ។

BIB-406 Syllabus.docx

BIB-406 Syllabus.pdf