សៀវភៅ​យេរេមា​គឺ​ជា​ទំនាយ​អក្ខរាវិរុទ្ធ និង​ប្រវត្តិ​និទានកថា ទោះ​បី​ជា​មិន​មាន​លំដាប់​លំដោយ​ទាំង​ស្រុង​ក៏​ដោយ។ ហោរា​យេរេមា​បាន​សរសេរ​វា​នៅ​ពេល​ខ្លះ​ក្នុង​អំឡុង​ពេល​កិច្ច​បម្រើ​ផ្សាយ​របស់​គាត់​ប្រហែល​ឆ្នាំ ៦២៦-៥៨៦ មុន​គ្រិស្តសករាជ បុគ្គលិក​លក្ខណៈ​សំខាន់ៗ​គឺ​ស្តេច​យូដា បារូក អេបដេមេលេក ស្តេច​នេប៊ូក្នេសា និង​រេកាប៊ីត។ គោល​បំណង​របស់​វា​គឺ​ដើម្បី​ព្រមាន​អំពី​ការ​បំផ្លិចបំផ្លាញ​ដែល​ពួក​គេ​ហៀបនឹង​ប្រឈម​មុខ ហើយ​ជំរុញ​ឲ្យ​យូដា​ត្រឡប់​មក​វិញ ហើយ​ចុះចូល​ចំពោះ​ព្រះ។ យេរេមា​ជា​សង្ឃ​ដែល​ព្រះ​ត្រាស់​ហៅ​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ព្យាការី​របស់​ទ្រង់។ យេរេមាកំណត់អត្តសញ្ញាណអំពើខុសឆ្គង និងការក្បត់របស់ពួកគេ ដោយសារគាត់ចង់ឱ្យពួកគេដឹងពីស្ថានភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃអំពើបាបរបស់ពួកគេ។ បន្ទាប់​មក គាត់​បាន​ផ្ដល់​ការ​ព្យាករណ៍​អំពី​ស្ដេច​ដែល​នឹង​មក​ដល់ និង​សេចក្ដី​សញ្ញា​ថ្មី​ដែល​នឹង​ត្រូវ​ធ្វើ។ • នៅក្នុងជំពូកទី 1-10 ព្រះជាម្ចាស់ហៅលោកយេរេមា ហើយប្រកាសថា «ខ្ញុំបានដាក់ពាក្យរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងមាត់របស់អ្នក» (1:9)។ យេរេមា​ថ្កោលទោស​យូដា​ចំពោះ​អំពើ​បាប​របស់​ពួកគេ ហើយ​វាយ​ប្រហារ​ភាព​គ្មាន​ជំនឿ​របស់​ពួកគេ ច្បាស់​ជា​ខឹង​នឹង​អំពើ​បាប​ឥត​សំចៃ​របស់​ពួកគេ។ • ជំពូក ១១-២៨ យេរេមា​បាន​ព្រមាន​អំពី​ការ​បំផ្លិចបំផ្លាញ​ដែល​នឹង​ត្រូវ​បង្ហូរ​មក​លើ​ស្រុក​យូដា។ គាត់សរសេរអំពីការលះបង់កំហឹងដ៏បរិសុទ្ធរបស់ព្រះ។ នៅ​ពេល​មួយ ព្រះ​មាន​បន្ទូល​ថា “ខ្ញុំ​នឹង​មិន​ស្តាប់​ពេល​គេ​ហៅ​មក​ខ្ញុំ ដោយ​សារ​តែ​គ្រោះ​មហន្តរាយ​របស់​គេ”(១២:១៤)។ អំពើទុច្ចរិតជាច្រើនដែលធ្វើឲ្យព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់ព្រះពិរោធ គឺការថ្វាយបង្គំរូបព្រះក្លែងក្លាយ និងព្រះឥតឈប់ឈរ ហើយយញ្ញបូជាដុតដល់ពួកគេ។ • ពីជំពូកទី 29-38 យេរេមាសរសេរអំពីកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មី និងក្តីសង្ឃឹមដែលព្រះនឹងនាំមកនៅពេលដែលទ្រង់រំដោះពួកគេបន្ទាប់ពីការជាប់ជាឈ្លើយ។ ស្ដេច​សេដេគា​ដែល​មិន​បាន​ស្តាប់​តាម​ការ​ព្រមាន​របស់​ទ្រង់ បាន​បោះ​យេរេមា​ទៅ​ក្នុង​គុក ហើយ​បន្ទាប់​មក​ចូល​ក្នុង​អណ្ដូង។ យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ យេរេមា​បាន​ព្រមាន​ថា​ស្ដេច​នឹង​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់​ស្ដេច​បាប៊ីឡូន។ • ជំពូកទី 39-52 យេរេមាកត់ត្រាព្រឹត្តិការណ៍នៃការដួលរលំនៃក្រុងយេរូសាឡិមនៅឆ្នាំ 586 មុនគ.ស ដូចដែលហោរាជាច្រើនបានប្រកាសកាលពីអតីតកាល អាណាចក្របាប៊ីឡូនពិតជាបានឡោមព័ទ្ធក្រុងយេរូសាឡឹម និងដែនដីយូដា។ នេះបញ្ចប់ការនិរទេសនៃនគរទាំងពីរ គឺនគរខាងជើងក្នុងឆ្នាំ 722 មុនគ.ស និងឥឡូវនេះជានគរភាគខាងត្បូងនៅឆ្នាំ 586 មុនគ.ស ដូចដែលយេរេមាបានប្រកាសនៅក្នុង 37:17 ស្តេចសេដេគាត្រូវបានចាប់ខ្លួន ហើយកូនប្រុសរបស់គាត់ត្រូវបានគេសម្លាប់នៅចំពោះមុខរបស់គាត់ គាត់ត្រូវបានខ្វាក់ ចង និង ត្រូវ​បាន​គេ​ចាប់​អូស​ទៅ​ក្រុង​បាប៊ីឡូន។ • នៅក្នុងជំពូកទី 50 ព្រះសន្យាថានឹងជួយសង្គ្រោះប្រជាជាតិរបស់ទ្រង់ពីការជាប់ឃុំឃាំង។ នៅក្នុងខ ១៧-១៨ ព្រះបានប្រកាសថា «អ៊ីស្រាអែលជាហ្វូងដែលខ្ចាត់ខ្ចាយ សត្វតោបានបណ្តេញពួកវាចេញ។ អ្នក​ដែល​ស៊ី​គាត់​មុន​គេ​គឺ​ស្តេច​អាស្ស៊ីរី ហើយ​អ្នក​ចុង​ក្រោយ​ដែល​បាន​បាក់​ឆ្អឹង​គឺ​នេប៊ូក្នេសា ជា​ស្តេច​បាប៊ីឡូន។ ហេតុ​នេះ ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល ជា​ព្រះ​នៃ​ជន‌ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា មើល យើង​នឹង​ដាក់​ទោស​ស្ដេច​បាប៊ីឡូន និង​ស្រុក​របស់​គេ ដូច​យើង​បាន​ដាក់​ទោស​ស្ដេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី។ រាជធានី​នៃ​ប្រទេស​អាសស៊ើរ​ត្រូវ​បាន​បំផ្លាញ​យ៉ាង​ធ្ងន់ធ្ងរ​រហូត​ដល់​សតវត្សរ៍​ទី ១៩ នៃ​គ.ស.

BIB-308 Syllabus(New).docx