សៀវភៅ​អេសេគាល​គឺ​ជា​ប្រវត្តិ​និទានកថា ទំនាយ និង​អាប៉ូកាលីប​ក្នុង​ប្រភេទ ហើយ​ថែមទាំង​មាន​ប្រស្នា​ទៀត​ផង។ ព្យាការីអេសេគាលបានសរសេរវានៅប្រហែលឆ្នាំ 571 មុនគ.ស (កាលបរិច្ឆេទនេះគឺច្បាស់លាស់ដោយព្រោះសៀវភៅនេះមានកាលបរិច្ឆេទកំណត់ច្រើនជាងសៀវភៅផ្សេងទៀតនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ។ វា​ត្រូវ​បាន​សរសេរ​ដើម្បី​ប្រកាស​សាលក្រម​លើ​យូដា ដើម្បី​អនុញ្ញាត​ឱ្យ​ពួកគេ​មាន​ឱកាស​ចុងក្រោយ​ដើម្បី​ប្រែចិត្ត។ វា​ក៏​បាន​ទាយ​ផង​ដែរ​អំពី​ការ​រំដោះ​ប្រជាជាតិ​របស់​ព្រះ​មក​ពី​ការ​ជាប់​ជា​ឈ្លើយ​នៅ​បាប៊ីឡូន។ វាពិភាក្សាជាចម្បងអំពីព្រឹត្ដិការណ៍កំឡុងពេលការចាប់ជាឈ្លើយរបស់បាប៊ីឡូន។ អេសេគាល​ជា​បូជាចារ្យ​ម្នាក់​ដែល​ព្រះ​បាន​ត្រាស់​ហៅ​ឲ្យ​ថ្លែង​សារ​របស់​ទ្រង់។ • នៅក្នុងជំពូកទី 1-3 ព្រះបានបង្គាប់អេសេគាលជាអ្នកបំរើទ្រង់។ គាត់ទទួលការនិមិត្ត ហើយសាររបស់គាត់គឺដើម្បីប្រឈមមុខនឹងប្រជាជាតិដែលមានបាបរបស់ព្រះ "ខ្ញុំកំពុងចាត់អ្នកឱ្យទៅពួកកូន ៗ នៃអ៊ីស្រាអែលទៅកាន់ប្រជាជនបះបោរដែលបានបះបោរប្រឆាំងនឹងខ្ញុំ។ ពួក​គេ និង​បុព្វបុរស​របស់​ពួក​គេ​បាន​បំពាន​លើ​ខ្ញុំ​រហូត​មក​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ» (២:៣)។ • ជំពូក​ទី ៤-២៤ អេសេគាល​បាន​ថ្លែង​សារ​នៃ​សេចក្ដី​វិនាស​ដល់​ពួក​ឈ្លើយសឹក។ លោក​បាន​ប្រាប់​រឿង​ប្រៀបប្រដូច​មួយ​ចំនួន ដែល​មួយ​បាន​ប្រៀបធៀប​អ៊ីស្រាអែល​នឹង​ស្ត្រី​ផិតក្បត់ (១៦:១-៦៣)។ ទ្រង់​បាន​បង្រៀន​ពួកគេ​ថា ព្រះ​កំពុង​សម្អាត​ប្រជាជាតិ​ទ្រង់​ដែល​ទ្រង់​បាន​ជ្រើសរើស​ថា « ហ្វូ​បាន​ទទួល​ទោស​នៃ​អំពើ​ទុច្ចរិត និង​សេចក្តី​គួរ​ស្អប់ខ្ពើម​របស់​អ្នក ព្រះអម្ចាស់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ថា » ( ១៦:៥៨ ) ។ • ពីជំពូកទី 25-32 អេសេគាលថ្កោលទោសការវិនិច្ឆ័យលើប្រជាជាតិចំនួនប្រាំពីរដែលបានចំអកមើលងាយព្រះអម្ចាស់ជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដោយសារតែការជាប់ឃុំឃាំង។ ពួកគេក៏នឹងឃើញជោគវាសនារបស់ពួកគេឆាប់ៗនេះដែរ។ ប្រជាជាតិ​ទាំង​នោះ​មាន អាំម៉ូន ម៉ូអាប់ អេដុម ភីលីស្ទីន ទីរ៉ុស ស៊ីដូន និង​អេស៊ីប។ • នៅក្នុងជំពូកទី 33-48 សារនៃការរំដោះ និងការស្ដារឡើងវិញត្រូវបានសរសេរ។ នេះរួមបញ្ចូលមិនត្រឹមតែប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលបច្ចុប្បន្នប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងអនាគតនៃព្រះមេស្ស៊ីដែលនឹងមកដល់ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះនៅយុគសម័យចុងក្រោយ។ នៅក្នុងជំពូកទី 37 គាត់បានសរសេរការនិមិត្តដ៏ល្បីល្បាញនៃជ្រលងភ្នំឆ្អឹងថា "គាត់បាននិយាយមកកាន់ខ្ញុំថា "កូនមនុស្សតើឆ្អឹងទាំងនេះអាចរស់នៅបានទេ?" ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​ឆ្លើយ​ថា “ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ ព្រះ‌អង្គ​ជ្រាប​ហើយ” (៣៧:៣)។

BIB-307 Syllabus(ថ្មី)។docx