ប្រភេទនៃសៀវភៅចោទិយកថាមិនខុសពីនិក្ខមនំទេ។ វា​គឺ​ជា​រឿង​ប្រវត្តិសាស្ត្រ និង​ច្បាប់ ទោះបីជា​មាន​បទ​ចម្រៀង​ពី​ម៉ូសេ​បន្ទាប់ពី​គាត់​បាន​តែងតាំង​យ៉ូស្វេ​ក៏ដោយ។ បទ​ចម្រៀង​នេះ​រៀបរាប់​អំពី​ប្រវត្តិ​ដែល​ជនជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​បាន​ជួប។ ម៉ូសេបានសរសេរចោទិយកថាប្រហែលឆ្នាំ ១៤០៧-១៤០៦ មុនគ.ស បុគ្គលិកលក្ខណៈសំខាន់ៗគឺម៉ូសេ និងយ៉ូស្វេ។ ម៉ូសេ​បាន​សរសេរ​សៀវភៅ​នេះ​ដើម្បី​រំឭក​ប្រជាជន​អ៊ីស្រាអែល​អំពី​អ្វី​ដែល​ព្រះ​បាន​ធ្វើ និង​ដើម្បី​រំឭក​ពួកគេ​អំពី​អ្វី​ដែល​ព្រះ​រំពឹង​ពី​ពួកគេ។ ឈ្មោះមានន័យថា "ច្បាប់ទីពីរ" ។ ម៉ូសេ​ផ្ដល់​«​ច្បាប់​»​ជា​លើក​ទី​ពីរ។ • នៅក្នុងជំពូកទី 1-4 ម៉ូសេពិនិត្យមើលព័ត៌មានលម្អិតមួយចំនួននៃប្រវត្តិសាស្រ្តអតីតកាលរបស់អ៊ីស្រាអែល ដូចជានិក្ខមនំ និងការវង្វេងនៅក្នុងទីរហោស្ថាន។ បន្ទាប់​មក គាត់​ដាស់តឿន​ពួក​គេ​ឲ្យ​ធ្វើ​តាម​ច្បាប់​របស់​ព្រះ។ • បន្ទាប់មក នៅក្នុងជំពូកទី 5-28 លោកម៉ូសេបានរំលឹកឡើងវិញនូវបញ្ញត្តិដប់ប្រការដល់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។ ម៉ូសេ​ពន្យល់​អំពី​គោលការណ៍ និង​ការណែនាំ​សម្រាប់​ការ​រស់នៅ​ក្នុង​ជីវិត​ដែល​គោរព​ព្រះ​ជា​ប្រជាជាតិ​ដែល​ព្រះ​បាន​ជ្រើសរើស។ ទាំងនេះ​រួម​មាន​របៀប​ស្រឡាញ់​ព្រះអម្ចាស់ ច្បាប់​នៃ​ការ​ថ្វាយបង្គំ ច្បាប់​ទាក់ទង​នឹង​ទំនាក់ទំនង (ដូច​ជា​ការ​លែង​លះ​គ្នា) ហើយ​ក៏​មាន​ផល​វិបាក និង​ទោសទណ្ឌ​ដែរ ប្រសិនបើ​ច្បាប់​ទាំងនេះ​ត្រូវ​បាន​ខូច។ • ជំពូកទី 29-30 មានចលនាដើម្បីតាំងខ្លួនជាប្រជាជាតិមួយ និងដើម្បីឈរដាច់ពីគ្នាចំពោះព្រះ។ នេះ​រួម​បញ្ចូល​ការ​មិន​ត្រឹម​តែ​ស្គាល់​ច្បាប់​ជា​ច្រើន​ដែល​ព្រះ​បាន​បង្គាប់​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​ក៏​ការ​គោរព​តាម​ច្បាប់​ទាំង​នោះ ហើយ​ដាក់​ព្រះ​ជា​មុន​ដែរ។ • ជាចុងក្រោយ នៅក្នុងជំពូកទី 31 ដល់ទី 34 យើងឃើញការផ្លាស់ប្តូរដំបូងក្នុងការដឹកនាំនៅក្នុងប្រទេសអ៊ីស្រាអែល។ ម៉ូសេ ជា​អ្នក​ដែល​ដឹក​នាំ​ពួក​គេ​ពេញ​មួយ​ជីវិត ប្រគល់​អំណាច​ទៅ​ឲ្យ​យ៉ូស្វេ ហើយ​ចាត់​តាំង​គាត់។ ម៉ូសេ​ឲ្យ​ពរ​ដល់​កុលសម្ព័ន្ធ ដែល​រំឭក​យើង​ពី​យ៉ាកុប​ឲ្យ​ពរ​កូន​ប្រុស​របស់​គាត់​ជិត​៤៥០​ឆ្នាំ​មុន។ នៅក្នុងជំពូកចុងក្រោយ ព្រះបង្ហាញម៉ូសេនូវទឹកដីសន្យា ទោះបីជាគាត់មិនអាចចូលទៅក្នុងវាក៏ដោយ បន្ទាប់ពីនេះ ម៉ូសេជាអ្នកបំរើរបស់ព្រះអម្ចាស់បានស្លាប់នៅលើភ្នំនេបូ។

BIB-108 Syllabus.docx