សៀវភៅរបាក្សត្រទី ១ គឺជាសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្រ និងពង្សាវតារ។ អ្នកនិពន្ធហាក់ដូចជាព្យាការីអែសរ៉ា ដែលបានសរសេរវាប្រហែលឆ្នាំ ៤៣០ មុនគ្រិស្តសករាជ វាគ្របដណ្តប់លើព្រឹត្តិការណ៍ពីឆ្នាំ ១០០០ ដល់ ៩៦០ មុនគ្រិស្តសករាជ បុគ្គលិកលក្ខណៈសំខាន់ៗគឺស្ដេចដាវីឌ និងសាឡូម៉ូន។ សៀវភៅនេះប្រៀបធៀបនឹងសាំយូអែលទី 2 មួយចំនួន ហើយដូច្នេះពិពណ៌នាអំពីព្រឹត្តិការណ៍ស្រដៀងគ្នា។ វាត្រូវបានសរសេរបន្ទាប់ពីការនិរទេសខ្លួន គោលបំណងរបស់វាគឺដើម្បីលើកទឹកចិត្តអ្នកដែលនៅសេសសល់ដែលបានចេញពីការជាប់ឃុំឃាំងរបស់បាប៊ីឡូន។ វាចាប់ផ្ដើមពីបុព្វបុរសនៃអតីតកាលរបស់ជាតិប៉ុន្តែវាមិនមែនជាកាលប្បវត្តិទេ។ • នៅក្នុងជំពូកទី 1-9 សៀវភៅចាប់ផ្តើមដោយអ័ដាម ហើយដំណើរការតាមរយៈវង្សត្រកូលរបស់អ៊ីស្រាអែល។ វាបន្តឆ្លងកាត់កុលសម្ព័ន្ធទាំង 12 នៃអ៊ីស្រាអែល បន្ទាប់មកស្តេចដាវីឌ និងបន្ទាប់មកជាជួរសង្ឃ។ កូនចៅបង្រៀនពីប្រវត្តិសាស្ត្រនៃប្រជាជាតិ ចាប់ពីការបង្កើតរបស់ព្រះរហូតដល់ការនិរទេសខ្លួននៅបាប៊ីឡូន។ «ឥឡូវនេះ យ៉ាបេសបានអំពាវនាវដល់ព្រះនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែលថា ឱទ្រង់នឹងប្រទានពរដល់ទូលបង្គំ ហើយពង្រីកព្រំដែនទូលបង្គំ ហើយព្រះហស្តទ្រង់នឹងនៅជាមួយទូលបង្គំ ហើយទ្រង់នឹងការពារទូលបង្គំពីគ្រោះថ្នាក់ ដើម្បីកុំឲ្យទូលបង្គំឈឺចាប់!»។ ហើយព្រះបានប្រទានដល់គាត់នូវអ្វីដែលគាត់បានសុំ» (៤:១០)។ • ចាប់ពីជំពូកទី 10-29 មានការពិនិត្យឡើងវិញពីការសោយទិវង្គតរបស់ស្តេចសូលជាមួយពួកភីលីស្ទីន តាមរយៈរជ្ជកាលរបស់ស្តេចដាវីឌ រួមទាំងការរៀបចំសម្រាប់ការសាងសង់ព្រះវិហារថ្មី ដែលសាឡូម៉ូននឹងសាងសង់ថា «ដាវីឌក៏បានប្រាប់ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ថា សាឡូម៉ូន ' ត្រូវរឹងមាំ និងក្លាហាន ហើយធ្វើការងារ។ កុំភ័យខ្លាចឬភ័យខ្លាច។ ព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះនៃទូលបង្គំ នឹងគង់នៅជាមួយអ្នក។ ទ្រង់នឹងមិនបោះបង់អ្នកចោលឡើយ មុនពេលការទាំងអស់នៅលើព្រះវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាត្រូវបានបញ្ចប់»(២៨:២០)។ សៀវភៅនេះបញ្ចប់ដោយការសោយរាជ្យរបស់សាឡូម៉ូនជាស្តេចនៃអ៊ីស្រាអែល។
សៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្រទី២ គឺជាសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្រ។ អ្នកនិពន្ធមើលទៅដូចជាព្យាការីអែសរ៉ាដែលបានសរសេរវាប្រហែលឆ្នាំ 430 មុនគ.ស វាគ្របដណ្តប់ព្រឹត្តិការណ៍តាំងពីដើមរជ្ជកាលរបស់ស្តេចសាឡូម៉ូននៅឆ្នាំ 970 មុនគ.ស រហូតដល់ការចាប់ផ្តើមនៃការចាប់ជាឈ្លើយបាប៊ីឡូននៅឆ្នាំ 586 មុនគ.ស. រេហូបោម អេសា យ៉ូសាផាត យេហូរ៉ាម យ៉ូអាស អូសៀស អហាស ហេសេគា ម៉ាណាសេ និងយ៉ូសៀស។ វាត្រូវបានសរសេរដើម្បីបញ្ជាក់ពីពរជ័យរបស់ស្ដេចសុចរិត និងដើម្បីលាតត្រដាងពីអំពើបាបរបស់ស្ដេចទុច្ចរិត ។ វាស្របគ្នានឹងផ្នែកខ្លះនៃស្តេចទី ១ និងទី ២ ។ ដូចរបាក្សត្រទី 1 វាត្រូវបានសរសេរពីទស្សនៈរបស់បូជាចារ្យដែលនិយាយចេញពីទស្សនៈខាងវិញ្ញាណ រួមទាំងការរស់ឡើងវិញផងដែរ។ វាក៏ត្រូវបានសរសេរបន្ទាប់ពីការនិរទេសខ្លួន ហើយផ្តោតលើការថ្វាយបង្គំដ៏ត្រឹមត្រូវរបស់ YHWH ។ • ជំពូកទី 1-9 បង្រៀនលម្អិតអំពីរជ្ជកាលរបស់ស្ដេចសាឡូម៉ូន។ វាគ្របដណ្តប់លើប្រាជ្ញារបស់សាឡូម៉ូន ការសាងសង់ និងការសាងសង់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅក្រុងយេរូសាឡិម ដែលត្រូវបានឧទ្ទិសដល់ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះ។ « ហើយប្រជាជនរបស់យើងដែលត្រូវបានហៅដោយនាមយើងបន្ទាបខ្លួន ហើយអធិស្ឋាន ហើយស្វែងរកមុខយើង ហើយងាកចេញពីផ្លូវអាក្រក់របស់ពួកគេ នោះខ្ញុំនឹងឮពីស្ថានសួគ៌ នឹងអត់ទោសអំពើបាបរបស់ពួកគេ ហើយនឹងប្រោសទឹកដីរបស់ពួកគេឲ្យជា» (7:14) ។ • ជំពូកទី 10-36 ពិពណ៌នាអំពីព្រឹត្តិការណ៍នៅក្នុងការបំបែកនៃប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល។ ប្រជាជាតិបានបែកចេញជាពីរនគរ គឺខាងជើង និងខាងត្បូង ។ នគរខាងជើងបានបះបោរប្រឆាំងនឹងស្តេចរេហូបោម ហើយបានយកស្តេចថ្មីមួយ។ ឈ្មោះរបស់គាត់គឺយេរ៉ូបោម។ របាក្សត្រទី 2 ផ្តោតជាសំខាន់នៅទីនេះ លើព្រឹត្តិការណ៍នៃព្រះរាជាណាចក្រភាគខាងត្បូង។ ទាំងនោះរួមមានស្តេច២០អង្គ និងជារាជវង្សមកពីស្តេចដាវីឌ។ ជំពូកទាំងនេះរៀបរាប់អំពីព្រឹត្តិការណ៍ទាំងអស់រហូតដល់ឆ្លងកាត់នគរខាងជើង និងការចាប់ខ្លួននៅបាប៊ីឡូន។ យ៉ាងណាក៏ដោយ សេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះអម្ចាស់ត្រូវបានឃើញនៅក្នុងខគម្ពីរពីរចុងក្រោយនៃសៀវភៅនេះ។ ស៊ីប ស្ដេចនៃប្រទេសពែរ្សប្រកាសថា ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលនៅសេសសល់អាចនឹងត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ «ដើម្បីបំពេញតាមព្រះបន្ទូលនៃព្រះអម្ចាស់» (៣៦:២២)។
Khmer 
English 
Arabic 
Bengali 
Cebuano 
Dutch 
French 
German 
Hindi 
Italian 
Japanese 
Korean 
Lao 
Myanmar 
Nepali 
Portuguese 
Romanian 
Russian 
Spanish 
Swahili 
Tagalog 
Tamil 
Tibetan 
Ukrainian 
Vietnamese