ប្រភេទនៃទំនុកតម្កើងគឺ ចម្រៀង និងកំណាព្យគ្រប់ប្រភេទ។ វាត្រូវបានសរសេរដោយអ្នកនិពន្ធជាច្រើន; ដាវីឌបានសរសេរ 73, Asaph សរសេរ 12, កូនរបស់ Korah សរសេរ 9, Solomon បានសរសេរ 3, Ethan, និង Moses សរសេរមួយ (ទំនុក. 90), និង 51 នៃ Psalms គឺជាអនាមិក. ពួកគេត្រូវបានសរសេរក្នុងរយៈពេលប្រហែល 900 ឆ្នាំ (ចាប់ផ្តើមនៅសម័យលោកម៉ូសេ 1440 មុនគ.ស និងតាមរយៈការជាប់ជាឈ្លើយនៅឆ្នាំ 586 មុនគ។ ទំនុកតម្កើងរួមបញ្ចូលទាំងការសរសើរនៃសេចក្តីអំណរ ការទួញសោក ពរជ័យ និងការដឹងគុណ។ ពួកគេត្រូវបានតម្រង់ទៅរកព្រះ ហើយពួកគេជួយយើងឱ្យបង្ហាញ និងទំនាក់ទំនងខ្លួនយើងទៅកាន់ទ្រង់។ យើងអានអំពីអារម្មណ៍របស់អ្នកតែងទំនុកតម្កើងពីមួយទៅមួយ ពីការសរសើរ ការរីករាយ និងថ្វាយបង្គំព្រះដោយភាពក្លៀវក្លា រហូតដល់ការប្រែចិត្ត ហើយស្រែកទៅកាន់ទ្រង់ដោយអស់សង្ឃឹម។ ទំនុកតម្កើងស្ថិតនៅចំកណ្តាលនៃព្រះគម្ពីរ។ ប្រធានបទសំខាន់ៗដែលមាននៅក្នុងទំនុកតម្កើងគឺ ការសរសើរ អំណាចរបស់ព្រះ ការអភ័យទោស ការដឹងគុណ និងការជឿទុកចិត្ត។ «មាត់របស់ខ្ញុំនឹងលើកតម្កើងព្រះអម្ចាស់ ហើយមនុស្សទាំងអស់នឹងប្រទានពរដល់ព្រះនាមដ៏វិសុទ្ធរបស់ព្រះអង្គជារៀងរហូត» (១៤៥:២១)។ • សៀវភៅទំនុកតម្កើង ដើមឡើយបានចែកចេញជា ៥ សៀវភៅ៖ o សៀវភៅទី១ មានជំពូក ១-៤១។ o សៀវភៅទី 2 ត្រូវនឹងជំពូកទី 42-72 ។ o សៀវភៅទី៣ គឺជំពូក៧៣-៨៩។ o សៀវភៅទី 4 រួមបញ្ចូលជំពូក 90-106 ។ o សៀវភៅទី 5 ត្រូវបានចងក្រងដោយជំពូក 107-150 ។ ជាចម្បង ទំនុកតម្កើងត្រូវបានសរសេរដើម្បីជួយយើងក្នុងការសរសើរតម្កើងព្រះដែលសក្តិសមនឹងមនុស្សបែបនេះ។ ដូចទំនុកតម្កើង 150:6 ចែងថា៖ «ចូរឲ្យគ្រប់ទាំងអស់ដែលមានដង្ហើមសរសើរដល់ព្រះយេហូវ៉ា»។ តើយើងដឹងថាព្រះចង់បានអ្វីសម្រាប់យើងក្នុងជីវិតរបស់យើងដោយរបៀបណា? «ព្រះបន្ទូលទ្រង់ជាចង្កៀងដល់ជើងទូលបង្គំ ហើយជាពន្លឺដល់ផ្លូវទូលបង្គំ» (១១៩:១០៥)។ ចម្លើយគឺត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុងការអានព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ សិក្សាវា ហើយអនុវត្តសេចក្តីពិតដែលមិនផ្លាស់ប្តូរចំពោះជីវិតរបស់អ្នក។ ប្រភេទនៃទំនុកតម្កើងគឺចម្រៀង និងកំណាព្យគ្រប់ប្រភេទ។ វាត្រូវបានសរសេរដោយអ្នកនិពន្ធជាច្រើន; ដាវីឌបានសរសេរ 73, Asaph សរសេរ 12, កូនរបស់ Korah សរសេរ 9, Solomon បានសរសេរ 3, Ethan, និង Moses សរសេរមួយ (ទំនុក. 90), និង 51 នៃ Psalms គឺជាអនាមិក. ពួកគេត្រូវបានសរសេរក្នុងរយៈពេលប្រហែល 900 ឆ្នាំ (ចាប់ផ្តើមនៅសម័យលោកម៉ូសេ 1440 មុនគ.ស និងតាមរយៈការជាប់ជាឈ្លើយនៅឆ្នាំ 586 មុនគ។ ទំនុកតម្កើងរួមបញ្ចូលទាំងការសរសើរនៃសេចក្តីអំណរ ការទួញសោក ពរជ័យ និងការដឹងគុណ។ ពួកគេត្រូវបានតម្រង់ទៅរកព្រះ ហើយពួកគេជួយយើងឱ្យបង្ហាញ និងទំនាក់ទំនងខ្លួនយើងទៅកាន់ទ្រង់។ យើងអានអំពីអារម្មណ៍របស់អ្នកតែងទំនុកតម្កើងពីមួយទៅមួយ ពីការសរសើរ ការរីករាយ និងថ្វាយបង្គំព្រះដោយភាពក្លៀវក្លា រហូតដល់ការប្រែចិត្ត ហើយស្រែកទៅកាន់ទ្រង់ដោយអស់សង្ឃឹម។ ទំនុកតម្កើងស្ថិតនៅចំកណ្តាលនៃព្រះគម្ពីរ។ ប្រធានបទសំខាន់ៗដែលមាននៅក្នុងទំនុកតម្កើងគឺ ការសរសើរ អំណាចរបស់ព្រះ ការអភ័យទោស ការដឹងគុណ និងការជឿទុកចិត្ត។ «មាត់របស់ខ្ញុំនឹងលើកតម្កើងព្រះអម្ចាស់ ហើយមនុស្សទាំងអស់នឹងប្រទានពរដល់ព្រះនាមដ៏វិសុទ្ធរបស់ព្រះអង្គជារៀងរហូត» (១៤៥:២១)។ • សៀវភៅទំនុកតម្កើង ដើមឡើយបានចែកចេញជា ៥ សៀវភៅ៖ o សៀវភៅទី១ មានជំពូក ១-៤១។ o សៀវភៅទី 2 ត្រូវនឹងជំពូកទី 42-72 ។ o សៀវភៅទី៣ គឺជំពូក៧៣-៨៩។ o សៀវភៅទី 4 រួមបញ្ចូលជំពូក 90-106 ។ o សៀវភៅទី 5 ត្រូវបានចងក្រងដោយជំពូក 107-150 ។ ជាចម្បង ទំនុកតម្កើងត្រូវបានសរសេរដើម្បីជួយយើងក្នុងការសរសើរតម្កើងព្រះដែលសក្តិសមនឹងមនុស្សបែបនេះ។ ដូចទំនុកតម្កើង 150:6 ចែងថា៖ «ចូរឲ្យគ្រប់ទាំងអស់ដែលមានដង្ហើមសរសើរដល់ព្រះយេហូវ៉ា»។ តើយើងដឹងយ៉ាងណាថាព្រះចង់បានអ្វីសម្រាប់យើងក្នុងជីវិតរបស់យើង? «ព្រះបន្ទូលទ្រង់ជាចង្កៀងដល់ជើងទូលបង្គំ ហើយជាពន្លឺដល់ផ្លូវទូលបង្គំ» (១១៩:១០៥)។ ចម្លើយត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុងការអានព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ សិក្សាវា ហើយអនុវត្តសេចក្តីពិតដែលមិនផ្លាស់ប្តូររបស់វាចំពោះជីវិតរបស់អ្នក។