Ang basahon sa Ecclesiastes adunay mga Proverbio, mga panultihon, mga panultihon, ug kasagaran usa ka autobiographical nga istorya. Gisulat kini ni Solomon sa ulahing bahin sa iyang kinabuhi, mga 935 BC Nakaamgo siya sa mga sayop nga iyang nahimo sa tibuok niyang kinabuhi ug nagsugod sa pagdokumento niini. Ang katuyoan sa Ecclesiastes mao ang pagluwas sa umaabot nga mga kaliwatan sa pag-antos ug kaalaot sa pagpangita sa binuang, walay kahulogan, materyalistikong kahaw-ang, ug sa pagtanyag ug kaalam pinaagi sa pagdiskobre sa kamatuoran sa pagpangita sa Diyos.

Mopatim-aw nga si Solomon sa makausa pa, gusto nga tudloan ang magbabasa sa kaalam, "Gibutang ko ang akong hunahuna sa pagpangita ug pagsusi pinaagi sa kaalam mahitungod sa tanan nga nabuhat sa ilalum sa langit. Kini usa ka mabug-at nga buluhaton nga gihatag sa Dios sa mga anak sa mga tawo aron pagasakiton” (1:13).

• Kapitulo 1–2, naghisgot sa personal nga mga kasinatian ni Solomon sa tibuok niyang kinabuhi. Gihubit niya nga ang tanan nga iyang gipangita usa ka hakog nga kalipayan ug wala’y kahulogan sa kahangturan. Sa kasagaran, siya naghisgot bahin sa kahulogan sa kinabuhi, “Nakita ko ang tanang mga buhat nga nahimo ilalom sa adlaw, ug tan-awa, ang tanan kakawangan ug ang paggukod sa hangin.” (1:14). Si Solomon, ang tawo nga gihatagan sa Diyos ug labing kaalam; nangita, nagsiksik, ug misulay sa tanan sa pagsulay sa pagpangita og malungtarong kalipay, ug miabut niini nga konklusyon: “Ang tanan nga gitinguha sa akong mga mata wala nako isalikway. Wala ko pugngi ang akong kasingkasing sa bisan unsa nga kalipayan, kay ang akong kasingkasing nalipay tungod sa tanan nakong kahago ug kini mao ang akong ganti sa tanan nakong kahago. Busa akong gikonsiderar ang tanan nakong mga kalihokan nga nahimo sa akong mga kamot ug ang kahago nga akong nahimo, ug tan-awa, ang tanan kakawangan ug paggukod sa hangin ug walay kapuslanan ilalom sa adlaw.” (2:10-11).

• Sa mga kapitulo 3-5, si Solomon naghatag ug komon nga mga pagpatin-aw ug mga obserbasyon. Ang usa, ilabina, mao ang 5:15, “Ingon nga siya hubo nga migula gikan sa sabakan sa iyang inahan, mao man usab siya mobalik…”, nga naghisgot sa matag usa nga mamatay walay dala; mga kabtangan, sa katapusan, sa katapusan walay kapuslanan. Bisan pa sa kalisud, ang atong makasasala nga kinaiya natural nga nadani sa materyalismo.

• Mga kapitulo 6-8, si Solomon naghatag ug tambag alang sa pagbaton ug makahuluganon nga kinabuhi, “Palandonga ang buhat sa Dios, kay kinsa ang makahimo sa pagtul-id sa Iyang gibawog?” (7:13).

• Sa mga kapitulo 9-12, si Solomon misulat ug konklusyon nga nagpatin-aw sa tibuok basahon, ang tanan sa kataposan mamatay ug ang tanang buhat sa tawo kakawangan (walay kapuslanan) kon walay Diyos; ang atong pagkamasulundon kinahanglan ngadto Kaniya. “Ang konklusyon, sa dihang nadungog na ang tanan, mao: Kahadloki ang Diyos ug tumana ang Iyang mga sugo tungod kay kini mapadapat sa matag tawo.” (12:13).

BIB-112 Syllabus.docx